اتصالات رزوه ای پلیمری
اتصالات پلی اتیلن رزوه ار، از جمله پرکاربردترین اتصالات رزوه دار و پیچی هستند.
این اتصالات بدون نیاز به جوشکاری و تا فشار ده بار و با اتصال از طریق مادگی تولید و بهره وری می شوند.
محل وجود رزوه، تعیین کننده ی نوع اتصال پیچی است. اگر رزوه‌ها در سطح داخلی قرار گرفته باشند، اتصال ماده خواهد بود و اگر رزوه‌ها در سطح خارجی اتصال قرار داشته باشد ، اتصال نر خواهد بود.
ماده ی پلی اتیلن و گرانول‌های پلی پروپیلین و پلی استال، علاوه بر پلی اتیلن در ساخت اتصالات رزوه ای و پیچی کاربرد دارند.
ساختار اتصالات پلی اتیلن و نحوه ی آببندی:
مقاوم ترین و سخت ترین قسمت این اتصالات بدنه ی پروپیلن آن هاست که دربرابر ضربه و فشار جریان و سایر اتصالات بسیار مقاوم است.
اسپلیت، بوشینگ و اورینگ اجزای داخلی تشکیل دهنده و آببندی اتصالات را تشکیل می دهند.
برای متصل کردن لوله‌ها به یکدیگر، اجزاء سرپیچ، بوشینگ، اورینگ و بدنه را به جز اسپلیت، به ترتیب روی لوله قرار داده و فیکس می کنیم.
لوله را به داخل بدنه فرو برده و سپس اورینگ وبوشینگ را نصب میکنیم. سرپیچ نیز در انتها با آچار مناسب برروی رزوه ها محکم می شود.
بررسی اتصالات پلیمری رزوه ای:
در ساخت این اتصالات محدودیت وجود دارد و در حداکثر برای فشار 10 بار و سایزینگ 125میل ارایِه می شوند.
تفاوت ساختار و متریال اجزای سازنده ی این اتصالات رزوه ای موجب تفاوت در تحمل دماهای مختلف می شود.
به کاربردن اتصالات پلیمری رزوه دار مارا از دستگاه جوش و ملزومات آن بی نیاز می کند.